Jesteśmy głodni

Przyszedł do mnie list od pani mojej kochanej doktor. Czy jak to się podobno w Polsce mówi od mojej Gieni czy Gini. Jakoś tak. Otóż do 26 lutego muszę uiścić opłatę za poród, który odbędzie się przecież dopiero w lipcu. Za normalny poród (bo taki mi przypisali)- mam do zapłacenia $610. Za resztę płaci ubezpieczenie.  Spodziewałam się mniej więcej takiej opłaty, ale żądanie uiszczenia jej już w lutym uważam za conajmniej skandal.

Jak do tej pory ciążę przechodzę bezproblemowo. Nie było mdłości. Jedyne 'dokuczliwości', wiążą się z tym że nadal ciągle chce mi się spać. Jest to pewnego rodzaju dokuczliwość, bo na przykład nie jestem w stanie obejrzeć całego filmu. Chodzę też częściej do łazienki na tak zwany numer 1. Najczęściej w nocy. Męczą mnie też niektóre zapachy: perfum, kawy i innych takich. Tak więc te minusy nie są aż takie straszne. Nie ryczę. To znaczy raz mi się zdażyło zaryczeć się kompletnie w drodze z pracy do domu. Zupełnie bez przyczyny. Na szczęście w samochodzie. Nie mam zachcianek na lody, więc nie obawiam się aż tak bardzo że mi utyje tyłek (no ale zobaczymy później). Jedyne zachcianki jakie mam to na pomidory.

Problemy natury 'nie mam się w co ubrać' zostały rozwiązane. Metoda na rozpięte spodnie sprawdzała się zaledwie przez tydzień, potem zaczęła się jazda. Normalnie nie było się w co ubrać, a to co oferowano tutaj w sklepie dla ciężarnych porównać można było z modą z czasów serialu Dynastia. Tymczasowo zaopatrzyłam się w parę spodni w GAP Maternity, a tak bardziej long run w IO. IO przedstawię w kolejnym odcinku. Teraz czuję się naprawdę świetnie. 2go lutego idę na imprezę i wiem, że nie będę wygladała jak worek ziemniaków. Myślę, że będę wyglądała nawet lepiej niż przed ciążą hehe. Jedyne o co będę się musiała martwić to problem z przysypianiem...

W pracy jak na razie nie wykorzystuję ciąży do tego aby mniej pracować, ale myślę że już niedługo zacznę. Sąsiad z biura obok symuluje conajmniej raz w tygodniu, a ja jak ten baran siedzę. Niedługo zacznę opowiadać jak mi jest niewygodnie i może raz w tygodniu będę sobie pracowała z domu. No zobaczymy. Zaczęłam parkować na parkingu dla VIPów. A co, może jestem mniej ważna? Zauważyłam, że parkuje tam także taka bardzo gruba baba, z tym że ona nie jest w ciąży. Skoro ona uważa, że powinna mieć przywileje ze względu na otyłość to czemu nie ja (chociaż zapewne nawet w 9 miesiacu będę od niej szczuplejsza)?

Mąż trochę się rządzi tym moim brzuchem. Wylicza co mam jeść i takie tam. No ale w sumie to dobrze. Dopiero w takich momentach człowiek uświadamia sobie jak to musi być ciężko jak się idzie przez ciążę samotnie...

Byłam na usg i wszystko już widziałam. Jedno dziecko. Serce wali jak oszalałe (170), ale to podobno norma. Mi się wydawało, że serca były dwa ale kobieta twierdzi, że tylko jedno. Aż się popłakałam z wrażenia. Mam zdjecia. Nie za dużo na nich można zobaczyć, ale coś tam niby widać. Wieczorem zeskanuje i może tu wcisnę. Jestem pod wrażeniem tego szpitala. Może napiszę o tym jutro.

No to teraz już wszystko jest na serio...

Wszyscy mówią że z ogłaszaniem ciąży powinno czekać się do drugiego trymestru. A ja czuję się tak, że gdybym tylko mogła to każdej napotkanej osobie powiedziałabym, że jestem w ciąży.

Pierwszy zakup związany z ciążą to koszulka z napisem- pregnant is the new sexy.